Het is geen geheim dat tv-producent Henrie Kamps een van de initiatiefnemers is van het ‘Nationaal Loket Onrecht’. Nadat hij misstanden, oneerlijke handelspraktijken ontdekte bij het CBR en zelf ervaarde dat politie en het Openbaar Ministerie aangiftes tegen ambtenaren weigeren op te nemen of in behandeling te nemen knokt hij tegen het onrecht dat delen van een onbetrouwbare overheid de burgers aandoet.
‘Het is mij enorm tegengevallen, omdat ik ‘alles’ wilde ondergaan wat gewone Nederlanders – die ook slachtoffer zijn geworden van ‘het onbetrouwbare deel van onze overheid’ – moesten ondergaan. ‘Ik ben er alles mee kwijtgeraakt, maar heb er mijn zelfrespect voor teruggekregen. We moeten niet vergeten dat dit deel een minderheid vormt. Er zijn ook heel veel betrouwbare ambtenaren. Toch moeten we als maatschappij zorgen dat onbetrouwbare ambtenaren herkenbaar worden’ zegt Kamps in ons interview.
Volgend jaar moet zijn langgekoesterde wens in vervulling gaan als het Nationaal Loket Onrecht officieel van start. Een vereniging zonder winstoogmerk en onafhankelijk van de overheid.
“Niet dat de Nationale Ombudsman zijn werk niet goed doet, maar omdat veel ellende tussen burger en overheid al voorkomen had kunnen worden voor iemand besluit om een klacht in te dienen bij de Nationale Ombudsman.”
Kamps ziet zichzelf als de bedenker van het Nationaal Loket Onrecht en wil geen onderdeel uitmaken van de organisatie. Hij voelt zich ziek en is dat ook. Maar tot het Nationaal Loket Onrecht het levenslicht ziet, blijft hij strijden om onrecht te bevechten.
“Ja, dat gaat best ver.” Niet alleen gewone burgers, maar ook mensen als Inez Weski, Frits van Eerd, Marco Borsato en zelfs Sywert van Lienden is onrecht aangedaan. Door delen van het Openbaar Ministerie, de politie, Belastingdienst en delen van de media. Onrecht.nl gaat niet over schuld of onschuld, maar de media, het OM of de Belastingdienst evenmin. De rechter gaat daarover en zelfs dan gaat het soms nog mis, omdat niet iedereen een advocaat kan inschakelen en omdat de Rechtspraak ook gevoelig is voor beeldvorming; ook (lagere) rechters lezen de krant en kijken naar de publieke omroep.”
