Bij grensoverschrijdend gedrag denken wij Nederlanders vaak aan situaties waarin vrouwen door mannen grensoverschrijdend zijn bejegend: tijdens sport, op het werk, of in het uitgaansleven. Met afschuw lezen we steeds opnieuw over hoe grenzen worden overschreden. In 2024 zorgen anonieme bronnen ervoor dat de vuile was van publieke omroepen op straat belandt. Nee, daar betreft het geen seksueel grensoverschrijdend gedrag, maar veelal omgangsvormen. Hoe zit het eigenlijk met grensoverschrijdend gedrag door journalisten bij de krant? Hoe zit het met meldingen door mannen die een vrouw betichten van grensoverschrijdend journalistiek gedrag? Kan een journaliste zich grensoverschrijdend gedragen?
Kort voor Kerst deelde een collega een schokkend verhaal over journalistiek misbruik, gepleegd door Trouw-verslaggever Isabel Baneke. Hij noemde het expliciet grensoverschrijdend gedrag.
In de zomer werd mijn collega benaderd door Baneke. Ze introduceerde zichzelf als Trouw-journaliste en verwees naar enkele van haar publicaties. Tijdens een telefoongesprek gaf Baneke aan dat ze een artikel wilde schrijven over het onderzoek naar misstanden bij het CBR en de juridische strijd van mijn collega tegen Alexander Pechtold. Het gesprek, dat werd opgenomen, onthult hoe Baneke meerdere malen verbaasd en bijna ongelovig reageerde op de onthullingen die mijn collega en zijn team van parttime journalisten hadden gedaan.
Baneke stelde voor om snel een persoonlijk gesprek te organiseren, zodat ze het bewijsmateriaal kon bekijken en gebruiken in haar artikel. Ze benadrukte dat een ritje naar de Achterhoek voor haar geen probleem was – zelfs een leuke afwisseling. Ze beloofde dezelfde dag of de dag erna een voorstel te sturen voor een afspraak.
Maar daarna bleef het maandenlang stil.
Pas later werd duidelijk dat Baneke, na één telefoontje van CBR-directeur Alexander Pechtold en aanwijzingen van ‘hogerhand’, een artikel had geschreven in alles afweek van de afgesproken insteek.
“Het ritje naar de Achterhoek werd een ritje naar Twente,” vertelde mijn collega, “om daar een eenzijdige klaagzang van anonieme ambtenaren aan te horen. Het ging daarbij om ambtenaren van dezelfde generatie als de klagers over prinses Laurentien. DPG Media lijkt daar meer belang bij te hebben. Onderzoek naar het onbetrouwbare deel van onze overheid is kennelijk taboe! De focus ligt op scoren met suggestieve berichtgeving en clickbait.”
De journalist voegde eraan toe: “Bij DPG Media is er nauwelijks nog plek voor écht onafhankelijke journalisten. Ja, ik ben misbruikt door Isabel Baneke. Maar dit is niet de eerste keer met een DPG-er. Het went. Ze mogen daar bij ‘de Belg’ allemaal schrijven wat ze willen, maar het verschil is dat ik onafhankelijk publiceer en altijd bereid ben mij te verantwoorden.”
